Kontrol Odaları: Bager Akbay’ın Sanat Pratiğine Özeleştirel Bir Giriş + (Kurmaca) Denemeler

- Evin Mahvedici Kuralları
Bu kitaptaki birliktelik Deniz Yılmaz’ın ev sahipliğinde gerçekleşiyor. Bu metin
(iki kapağın arasındaki şey tek bir metin oluşturuyor, aralarda bazı özel isimler
göze çarpsa da), var olmuş olan ve var olmaya devam edebilecek olan metin
nesneleriyle ilişkilenmeye çalışıyor. Partide yalnız kaldığınızda hissettiğiniz
rahatsızlıktan çıkan bir çaba bu bence. Partiye geç geldiğim için bunu yanlış
gözlemlemiş de olabilirim, ama ben birbirinden gözlerini kaçıran, giydiği kıyafetin
evin ışığında daha parlak gözüktüğünü fark eden, şeytan tırnaklarını
çekiştiren misafirler görüyorum. Çabanın da varabileceği tek yer ‘asıl’ metnin
muhtevasıyla ilgili gurultular.
Buñuel’in Mahvedici Melek’inde ayrılanamayan akşam yemeğinin dönüştüğü
kâbus, bu kitapta Deniz Yılmaz’ın yerine oturmuş gibi gözüktüğü anda masanın
altında ya da tavandan çıkmasına benziyor. Nesnelleştirilmesi ve ilişkilendirilmesi
kendi zaaflarımızı ifşa ettikçe ne biz masadan kalkabiliyoruz, ne de
Deniz’in aslında bizimle yemek yemiyor olduğunu kabul edebiliyoruz. Belki de
bu yüzden referanslar da notlar da çoğalıyor, birbirleriyle ilişkilenerek kendi
sofralarını kuruyorlar.
Bu yüzden de evin asıl kuralı, şapkalarınızı bu editör notuna astıktan sonra
içeriye geçmeniz.
Yarından itibaren, hatta bugün bile olabilir prensibiyle yazılmış bir metin. Yarın
olsaydı olan bitenin tamamen farklı olmuş olacağının bilinciyle.